فراوانی، شدت و عوامل خطرساز رتینوپاتی نارسی در کودکان نارس با معاینه دیرهنگام شبکیه

هدف: تعیین بروز رتینوپاتی نارسی به علاوه شدت و عوامل خطرساز آن در شیرخواران نارس با معاینه دیرهنگام شبکیه در بیمارستان فارابی طی سال‌های 85-1380. روش پژوهش: پرونده‌های شیرخواران نارسی که دیرتر از 9 هفتگی از نظر رتینوپاتی نارسی معاینه شده بودند؛ از نظر عوامل خطرساز احتمالی شامل جنس، چندقلویی، سن بارداری، وزن تولد، سابقه اکسیژن‌درمانی، تزریق خون، نوردرمانی و سندرم دیسترس تنفسی و نیز سن اولین معاینه شبکیه و نتایج معاینات ارزیابی شدند. یافته‌ها: از میان 693 شیرخوار، معاینه شبکیه در 191 نفر (6/27 درصد) دیرهنگام انجام شده بود؛ به طوری که میانگین سن اولین معاینه 4/158±7/144 روز (64 تا1460 روز) بود. از این تعداد، 75 نفر (3/39 درصد) مبتلا به رتینوپاتی نارسی بودند و در 58 نفر (4/30 درصد) مراحل4 و 5 بیماری دیده شد. در 27 نفر (1/14 درصد) مرحله 5 بیماری در هر دو چشم دیده شد که غیر قابل درمان بود. رابطه معنی‌داری بین سن بارداری و وزن تولد با رتینوپاتی نارسی دیده شد. نتیجه‌گیری: درصد بالای شیرخواران نارس با معاینه دیرهنگام شبکیه و شیوع مراحل پیش‌رفته رتینوپاتی نارسی در آن‌ها، اقدامات فوری را جهت بهبود شرایط ارجاع و معاینه به موقع نوزادان نارس ایجاب می‌کند. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1387؛ دوره 13، شماره 4: 417-412.